90’lar ve Günümüz Çocukları Arasındaki Farklar

Her dönemin evet ayrı bir güzelliği var bunu elbette kabul ediyoruz ancak 90’larda çocuk olmak günümüz çocuklarına bakınca sanki daha güzeldi diye düşünmeden edemiyoruz. Birçok nedeni var böyle düşünmemizin aşağıda madde madde sıraladık zaten. Bunları okuyan günümüz çocukları elbette kabul etmeyecek anlatmaya çalıştıklarımızı ancak 90’lar çocukları, gözünüzdeki yaşları silin lütfen 😫

1 – Ahh nerde şimdi o güzel çizgi filmler. Neler vardı neler. Onun haricinde çok fazla seçenek de vardı. Günümüz çocukları Tsubasa bilmez mesela ya da Şeker kız Candy ya da Heidi ya da Donald Duck. Şimdi bakıyoruz da daha dijital daha 3 boyutlu daha soğuk çizgi filmler. Sizce de öyle değil mi?

çizgi filmler

2 – Sokak oyunları günümüzde yok denecek kadar az. Sabah bir atardık kendimizi dışarıya saklambaçlar, körebeler oynardık. Gün be gün ülkemiz kalabalıklaşıyor ve tehlike artıyor. Haklı olarak anneler çocuklarını dışarıya salmıyor, büyük kayıp 🙄

saklambaç

3 – 90’lar çocukları herkesi tanır ve birbirleriyle samimiydi. Hepimiz sokakta oyun oynarken büyüdük resmen. Düşe kalka, üzerimiz tozlanarak, çamura batarak. Şimdiki çocuklar evden çıkmadan bilgisayar başında büyümeye çalışıyor. Bilmiyorum ki hangisi daha iyi.

bilgisayar

4 – Misketler. Boncuk boncuk, renk renk, boy boy camdan misketlerimiz vardı. Mahalle arkadaşlarımızla yarışa tutuşurduk. Elimizdeki misketleri kaybetmeden yenilerini kazanmamız gerekiyordu. Öyle güzeldiler ki. Günümüz çocukları misketleri tanımadan büyüyor mesela.

misket

5 – Sabır. Evet evet doğru yazdık sabır. Günümüz çocuklarında ne yazık ki sabır yok. Bahsettiğimiz bir obje ya da eşya değil tamamen karakteristik bir özellik belki ama, biz o zamanlar oyun saatimizi bilirdik, annemiz yok dediğinde çekinir zamanı beklerdik, isteklerimiz anında olsun diye diretmezdik. Sizce günümüz çocukların da sabır denen bir olgu var mı?

sabır

6 – Televizyon dizileri. Eleştirmek gibi olmasın ancak 90’lar dizilerinde aile, arkadaşlık, kardeşlik gibi nefis ve sıcacık duygular vardı. Günümüz dizilerinde şiddet, tecavüz, cinayet gibi kavramlar var ve dizi başlamadan uyarılar çıkıyor. Çocuklar izlemesin diye. Günümüzde çocukların izleyebileceği sıcacık diziler de yok programlar da.

diziler

7 – İyi mi kötü mü kesin bir kanaate varamadığımız internet. Yarıya yarıya iyiliği kötülüğü desek yanılmış olmayız aslında. Bilgi çağındayız ve aradığımız her şeye anında erişim sağlayabiliyoruz internet sayesinde evet. Peki çocuklar? Oyunlar, sakıncalı içerikler, beyin yakan içerikler. Nasıl güvenilebilir? 90’larda neyse ki böyle bir sıkıntı yoktu.

internet

8 –  Saygı, en ama en önemli davranış şekillerinden biri. Verilen eğitim, terbiye elbette çok önemli. Kıyas yapmak yerli mi yersiz psikolog olmadığımız için belki ahkam kesemeyiz ancak önceden aile bireylerinden çekinme bir korku duyar aynı zamanda büyüklerimize karşı çok saygılıydık. Belki internet, belki milenyum çağının getirisidir bilemiyoruz ancak 90’ların çocuklarındaki saygı ne yazık ki şu an yok. Net!

saygı

9 – Bizler paylaşmayı bilen çocuklardır. Oyuncaklarımız, yiyeceklerimizi hatta harçlığımızı bile. Çünkü sokakta oynar arkadaşlarımızla büyürdük. Ancak şu an çocuklar daha bencil daha ben merkezli ve asla paylaşıma açık değil.

paylaşmak

10 – Canımız sıkıldıkça yapacak hiçbir şey bulamazsak resim yapardık bizler. Renk renk Monami boyalarımız, kalemlerimiz vardı. Hayallerimizi çizerdik, düşündüklerimizi. Dijitalleşme ne yazık ki resimlerimizi de aldı götürdü. Yakında resim dersleri de kalkar müfredattan belli mi olur 😢

resim

90’lar…

Arkadaşlar bu satırları evet 90’larda yaşamış bir insan olarak yazıyorum. Yazarken elbette duygulandım, ağladım, feryat ettim ama ne güzel günlerdi demeden geçemeyeceğim. İnsan özlüyor elbette. Ne yazık ki çocuklara üzülüyorum ben. Günümüz çocukları saklambaç, evcilik, yakar top nedir bilmeden büyüyor. Sokağa çıkamıyor çocuklar, üzerleri çamur olup anneden azar işitecek fırsatları olmuyor. Azar işitmenin fırsatı olur mu demeyin. Sokakta dilediğin gibi oynayıp işittiğin anne azarı bile azar gelmezdi inanın. Birlik beraberlik içinde büyüdük biz yahu. Şimdiki çocukların eline telefon ver sussun, tablet ver uyusun. Müsaadenizle ben yine ağlamaya gidiyorum 😭

Default image
Otomatik Portakal

Leave a Reply